آنچه در خصوص آداب زیارت باید بگویم خیلی زیبا و جذاب است، همانگونه که همه شما می‌دانید، بندرعباس و مردم جنوب، مردمی هستند معتقد، متدین و عاشق موسیقی؛ مردم این خطه در اغلب فعالیت‌های شان از کار و صیادی گرفته تا عزا و عروسی از آلات موسیقی و نواهای مختلف بهره برده‌اند. شاید برایتان جالب باشد، زائرانی که قصد زیارت پنجه علی را داشتند از هر نقطه شهر بندرعباس از محلاتی نظیر نایبند، خواجه عطا، نخل ناخدا، سر ریگ، پشت شهر از نقطه حرکت با نواختن ساز جفتی و دهل همه را از نذری که داشتند مطلع می‌کردند و تا رسیدن به نظرگاه آوای ساز ادامه داشت.
البته نوایی که سوز عرفانی عشق را جایگزین طرب کرده بود، این بخش را خودم هم به خاطر دارم چرا که تا سال‌های نه چندان دور همچنان ادامه داشت، زائرین قبل از حضور از پر بودن برکه آب در پنجه‌علی مطمئن می‌شدند و وسائل مورد نیازشان را از قبیل دیگ و سایر امکانات اولیه با استفاده از چهارپا به این نقطه منتقل می‌کردند و مردم روز بعد از ساعات اولیه صبح که اغلب جمعه‌ها را برای ادای نذر در نظر می‌گرفتند با شوق و اشتیاق مسیر را برای گذراندن یک روز شاد و عرفانی طی می‌کردند.
پس از رسیدن به مقصد تا ساعت‌ها نواختن جفتی و دهل ادامه داشت تا نزدیکی اذان، خیلی جالب بود بزرگ و کوچک، زن و مرد برای نماز حاضر می‌شدند، بعد از ادای نماز جلسه، روضه برقرار می‌شد و مردم زیارت می‌کردند و نهار صرف می شد و دوباره صدای جفتی فضای کوهستان را پر می‌کرد، همه چیز در جای خودش قرار داشت هم زیارت و اعتقادات و هم تفریح و شادی در سایه عشق به اهل بیت (ع).
درباره این سایت